Wie ben ik?

Die vraag heeft mij lang beziggehouden. Wie ben ik en wat is mijn plek in deze wereld? Ik heb mezelf vaak aan de zijlijn voelen staan, en dat begon al op de basisschool. Hoe kun je mee met de groep als je geen vanzelfsprekend onderdeel bent van die groep? En waarom is de ene persoon gevoeliger voor groepsdruk dan de ander? Zomaar wat vragen die me bezighielden. Tijdens mijn Master Educational Needs kwam het systeemdenken nogmaals op mijn pad. Mijn positie aan zijlijn gaf mij inzichten en de mogelijkheid tot observeren. Inmiddels neem ik die positie soms bewust in. Ik bezit de vaardigheid om uit te zoomen, om dat zichtbaar te maken wat er onbewust meespeelt. Om patronen bloot te leggen. Daarnaast ben ik gewoon een heel enthousiast en creatief persoon die er erg veel plezier in heeft om mensen te inspireren. De bioloog in mij komt regelmatig bovendrijven: ik ben gefascineerd door alles wat leeft en zal het niet laten mensen te laten delen in de verwondering als je bijvoorbeeld een insect van dichtbij bekijkt. Inzoomen op details is mijn tweede kracht. Mijn studie gedragsbiologie deed ik daarom bijna voor de lol. Maar hoe mooi is het dat ik deze kennis ook meeneem naar mensen, hun gedrag, hun systemen en patronen?

En het onderwijs? Ja, dat is de rode draad door mijn leven! Als jong kind speelde ik al schooltje, daar waar andere misschien vader en moedertje of doktertje speelden. Ik onderwees buurkindjes in taal en schrijven en ik deelde mijn ontdekkingen, en daar ben ik nooit mee opgehouden. Het hielp uiteraard wel dat ik zelf een goede en een snelle leerling was. Met name op de basisschool. op de middelbare school ging het mij moeilijker af. Ik ging met gymnasium advies naar de middelbare school, maar dat werd al snel atheneum "want ik was niet goed in talen". Vervolgens werd dit HAVO in de derde klas , omdat ik anders wel erg op mijn tenen moest gaan lopen. En dat was voor mij helemaal prima. Ik hoefde niet zo nodig te gaan studeren. Ik wilde dierverzorger worden. In die tijd was het nog niet bij iemand opgekomen dat ik behoorde tot de groep 'stille aangepaste meisjes' die ook nog eens niet goed had leren studeren. Ik hobbelde dus lekker door de HAVO, kreeg te horen dat dierverzorger 'zonde zou zijn', dus ik ben toch maar naar HBO's gaan kijken. Pas na de lerarenopleiding, bij de start van mijn studie biologie aan Wageningen Universiteit kwam daar een moment van ontzettend tegen de lamp lopen: "ik kan dit niet, ik stop ermee". Maar tegelijkertijd kwam daar een soort kracht en een soort 'unlocking my potential'. Ik werd voor het eerst in mijn leven écht uitgedaagd en dat bleek ik prima te kunnen, zodanig dat ik mijn master met zevens en achten afrondde. Ik kon veel meer dan ik dacht! Dat werd bevestigd toen ik op mijn 30ste hoogbegaafd bleek. Ik ging van totaal talentloos naar talentvol, wat een ontzettend vreemde gewaarwording was. Ik....die nietszeggende middenmoot... Toch was er een reden waarom ik dus maar die grenzen op bleef zoeken. Waarom ik verder ging na afronding van de lerarenopleiding, terwijl ik echt een prima docent met heel veel voldoening in mijn werk. Ik voelde, ik zit nog niet aan mijn plafond. Die leerhonger moest nog gevoed worden.

En dat is mijn drijfveer geworden. Zeker nadat ik als studieadviseur aan de universiteit getalenteerde studenten zag vastlopen, zich totaal onbewust van hun potentieel en eigenheid, en wat ze daarbij nodig hadden om wel door te kunnen. En dat kwam ik vaker tegen, zelfs, of misschien juist, ook op het VMBO. Ik gun het kinderen om eerder gezien te worden, dat systemen en zij een match worden, en dat ze handvatten te krijgen om te ontdekken wat ze werkelijk kunnen. Zeker niet om te pushen, niet iedereen hoeft een hoogst mogelijke opleiding doen. Maar ik gun het ieder kind wel om zichzelf te mogen zijn en te genieten van een talentvol leven, wat dat talent dan ook moge zijn. En dat benader ik graag vanuit de organisatiekant (management, docenten/leerkrachten), hoewel ik individuele begeleiding uiteraard niet uitsluit. Ik wil een beweging in gang zetten voor meer bewustwording in het onderwijs, waarbij ik mijn eigen unieke talenten graag inzet. En wellicht spreidt de olievlek wel zodanig verder dat we ook een betere match kunnen creëren voor veelzijdige getalenteerde docenten! Want zij zijn het voorbeeld voor deze leerlingen in het bijzonder: hoe behoud je je eigenheid in een maatschappij vol strakke kaders?

Ik geloof in systeemdenken, in dat alles met elkaar verbonden is. Vandaar ook mijn veelzijdigheid die ik graag inzet als kracht. Ik kijk breder en heb oog voor wat er allemaal onder zit, met als eerste stap: "bewustwording". Vandaar komt ook mijn naam: eye-opening education.